ਰੁੱਖ ਬਾਬਲ

                   ਰੁੱਖ  ਬਾਬਲ 

ਇਹ ਰੁੱਖ ਮੇਰੇ ਬਾਬਲ ਵਾਂਗੂ 
ਸਨ ਘਣੀਆਂ ਇਸ ਦੀਆਂ ਛਾਵਾਂ 
ਸਾਵੇ ਸਾਵੇ ਪੱਤਰ ਇਸ ਦੇ 
ਮਹਿਕਾਈਆਂ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਸਾਹਾਂ। 

ਪੱਤਰ ਇਸ ਦੇ ਸਬ ਨੂੰ ਰੱਖਿਆ 
ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਧੁੱਪ ਤੋਂ ਬਚਾ ਕੇ 
ਬਦਲੇ ਸੁੱਕ ਗਏ ਸਿਖ਼ਰ ਹਰਿਆਲੇ 
ਅਪਣਾ ਆਪ ਤਪਾ ਕੇ। 

ਕਦੇ ਕੰਧਾਂ ਕਦੇ ਬਾਰੀ ਬੂਹਿਆਂ 
ਪੋਟਾ ਪੋਟਾ ਸੌ ਬਹਾਨੀ ਫੱਟ ਦਿੱਤਾ 
ਕਦੀ ਛਤੀਰਾਂ ਕਦੇ ਛੱਤ ਦੇ ਬਾਲੇ 
ਕਰ ਟਾਹਣੀ ਟਾਹਣੀ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। 

ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਸੁੱਕੇ  ਟਾਹਣੇ 
ਫੁੱਟਣਾ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਜਰੇ ਪਤਰ 
ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫੁੱਲ ਨਾਂ ਲੱਗਦਾ 
ਤੋੜ੍ਹਨ ਤਾਂਈ ਜੇ ਮਾਰਨ ਪੱਥਰ। 

ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਹ ਇਕ ਟੁੰਡ  ਜਿਹਾ 
ਐਵੀਂ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਪਿਆ ਅਟਕਦਾ 
ਸ਼ਾਇਦ ਕੁੱਝ ਪਿਆਰ ਪਾਣੀ ਮੰਗਦਾ 
ਕਿਰਕਰੀ ਬਣ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਰੜਕਦਾ। 

ਨਾਂ ਕਟੋ ਨਾਂ ਦੁਤਕਾਰੋ ਇਸਨੂੰ 
ਬਸ ਪੌਣ ਪਾਣੀ ਹੀ ਪੀਣ ਦਿਉ 
ਨਾਂ ਮਾਰੋ ਹੋਰ ਸਟਾਂ ਇਸ ਨੂੰ 
ਕੁਝ ਦੇਰ ਹੋਰ ਜੀਣ ਦਿਓ। 
        ਰੁੱਖ ਬਾਬਲ ਨੂੰ ਜੀਣ ਦਿਓ। 

                        -ਬਲਜਿੰਦਰ ਗਿੱਲ